Özel gereksinimli çocuklara ve annelerine umut olan Mersin Büyükşehir Belediyesi Engelsiz Yaşam Merkezi’nde çocuklar atölyelerde, anneler ise dikiş kursunda başarılı eğitmenler eşliğinde hem eğlendi, hem de öğrendi. Merkezde çocuklar seramik ve bilgisayar eğitimi alırken, anneleri ise dikiş kursunda ihtiyaçları doğrultusunda nevresim takımları, salon takımları, çantalar ve yelekler dikti. Pandemi nedeniyle şu anda ara verilen kurslar, yakın zamanda sürecin normalleşmesiyle birlikte yeniden başlayacak.
“Amacımız çocukların sosyal hayata ve iş hayatına katılımlarını sağlamak”
Merkez’de 10 özel gereksinimli çocuğa verilen seramik kursunda eğitmen olarak görev yapan Mürsel Yılmaz, “Amacımız burada özel gereksinimli çocukların gelişimine katkı sunarak onların sosyal hayata ve iş yaşamına katılmalarını sağlamak. Buraya gelen özel gereksinimli bireyler, arkadaş çevresi oluşturarak da sosyal hayata güzel bir katılım sağlıyor” dedi.
“Bu çalışma ortamından dolayı mutluyum”
Özel gereksinimli bireylerden 24 yaşındaki Furkan Kurt da seramik kursunda geçirdiği zamana dair birkaç cümle paylaşarak, “Bu çalışma ortamından dolayı mutluyum. Burada Atatürk çalışması yapıyoruz. Baykuş çalışması da yaptık” diye konuştu.
“Çocuklar yeni nesil robotik kodlama eğitimleri görmek için buradalar”
Yeni nesil teknolojilere uyum sağlayabilmeleri için özel gereksinimli çocuklara eğitim veren bilgisayar öğretmeni Marya Turan, eğitimin içeriğinden ve amacından bahsederek, “Çocuklar bu eğitimle program yazma, yeni nesil robotik kodlama öğreniyorlar. İleride teknolojiyi öğrenmek için bir adımdır bu. Bunu öğrendikleri için kod yazarak, cihaza aktarım sağlayabiliyorlar. Cihaza aktarım sağladıkları için de ileride teknolojiyi çok daha rahat bir şekilde öğrenebilirler, meslek sahibi olabilirler” dedi.
“Nevresim takımları, salon takımları, çantalar, yelekler yapıyoruz”
Çocukların atölyelerde eğitimleri sürerken anneleri de dikiş kursunda makine başına geçip kendi ihtiyaçlarını karşılayacak üretimler yaptı. Dikiş kursu öğretmeni Özlem Ünal, “Branşım ev dekorasyonu ve ev tekstili. Annelerimiz Merkez’e çocuklarını getiriyorlar. Çocukları atölyelerde eğitim görürken, kendileri de beklememek için bu kursa geldiler. Eskilerini değerlendiriyorlar. Kendi ihtiyaçlarını karşılıyorlar. Nevresim takımları, salon takımları, çantalar, yelekler yapıyoruz. Maske dikimi de yapıyoruz” dedi.
“Ben hiç dikiş bilmezken şu an kendi ihtiyaçlarımı dikiyorum”
Pandemi tedbirleri öncesinde atölyelerde eğitim gören down sendromlu Cansu Coşkun’un annesi Nurşen Coşkun, “Bize sunulan imkânlardan faydalanarak bu mutluluğu tadıyoruz. Sıkıntılarımızı gideriyoruz. Hocamız burada bize yardımcı oluyor. Ben hiç dikiş bilmezken, şu an makine başında kendi ihtiyaçlarımı dikiyorum. Arkadaşlarımızla güzel bir ortamımız, bir diyalogumuz var” ifadelerini kullandı.
